Question 1

Zamrożenie zarodków

Accepted Answer

Metodę tę stosuje się u pacjentek posiadających stałego partnera. Para starająca się o dziecko musi przejść proces przygotowania do in vitro jeszcze przed podjęciem leczenia onkologicznego. Zamrożeniu podlegają zarodki (połączenie komórki jajowej kobiety oraz plemnika jej partnera), które po zakończeniu leczenia mogą zostać przetransferowane do macicy kobiety. Metoda ta nie jest wskazana, gdy czas podjęcia przez pacjentkę leczenia jest ograniczony (gdy powinna ona rozpocząć terapię niezwłocznie, nie tracąc czasu na stymulację hormonalną) oraz w przypadkach nowotworów, które wykluczają zastosowanie stymulacji hormonalnej.

Question 2

Mrożenie dojrzałych komórek jajowych

Accepted Answer

Metodę tę stosuje się u pacjentek w wieku rozrodczym, ale bez stałego partnera. Zamrożeniu podlegają jedynie komórki jajowe kobiety, które w przyszłości, po zakończeniu leczenia onkologicznego, będą mogły zostać zapłodnione metodą in vitro. Ograniczeniem tej metody również pozostaje czas. Jeśli pacjentka powinna rozpocząć terapię leczenia nowotworu niezwłocznie, nie ma czasu na podjęcie stymulacji hormonalnej pozwalającej na pobranie co najmniej kilku dojrzałych komórek jajowych. Metody nie stosuje się również w przypadku nowotworów, które wykluczają zastosowanie stymulacji hormonalnej.

Mrożenie komórek jajowych jest również procedurą z wyboru u pacjentek chcących zabezpieczyć płodność z powodów innych niż choroba onkologiczna.

Question 3

Mrożenie tkanki jajnikowej

Accepted Answer

Metodę wyróżnia przede wszystkim brak ograniczeń czasowych. Można ją stosować nawet u dziewczynek przed okresem dojrzewania, u których jajniki nie podjęły jeszcze właściwej aktywności. Dzięki zabiegowi zdrowa tkanka jajnikowa może zostać wszczepiona z powrotem pacjentce już po wyleczeniu z choroby nowotworowej i po osiągnięciu przez nią dojrzałości płciowej. Zatem pozwala na przywrócenie płodności kobiecie, u której na skutek leczenia onkologicznego doszło do trwałego uszkodzenia funkcji jajników. Metoda mrożenia tkanki jajnikowej jest stosowana również u dorosłych kobiet, które muszą podjąć leczenie onkologiczne bezzwłocznie (nie mają czasu na stymulację hormonalną) oraz u pacjentek, u których nowotwór wyklucza zastosowanie stymulacji hormonalnej. Metodę uznaje się za eksperymentalną. Pierwsze dziecko urodzone przez kobietę, u której przywrócono płodność po uprzednim zamrożeniu tkanki jajnikowej, urodziło się 2004 roku.

Na czym polega zabieg zamrożenia tkanki jajnikowej?

U pacjentki, u której konieczne jest natychmiastowe podjęcie czynności mających na celu zachowanie szansy na płodność (najczęściej u pacjentek z chorobą onkologiczną), pobierany jest jajnik lub jego fragment. Jajnik jest wycinany laparoskopowo i transportowany do laboratorium.
Tam zostaje wyizolowana i spreparowana część korowa jajnika (jest ona bogata w pęcherzyki jajnikowe, zawierające komórki jajowe). Spreparowane fragmenty kory jajnika są zamrażane.
Po zakończeniu leczenia onkologicznego pacjentki, gdy podejmie ona decyzję o macierzyństwie, pobrane fragmenty rozmraża się i reimplantuje do jajnika lub pozaotrzewnowo.
Reimplantowane fragmenty w ciągu 3-4 miesięcy podejmują czynność hormonalną, a w ich obrębie dochodzi do procesu dojrzewania komórek jajowych. Dzięki temu możliwe staje się zapłodnienie, a w konsekwencji ciąża.

U części kobiet, które poddają się zabiegowi dochodzi do naturalnego zajścia w ciąże, u pozostałych konieczne może być zastosowanie techniki in vitro.

Warto podkreślić, że wszczepione fragmenty jajnika podejmują swoją czynność tylko przez pewien czas. Dlatego rozmraża się je dopiero wtedy, gdy pacjentka decyduje się na dziecko.