Skrócone zalecenia HFEA

Assisted Hatching

Procedura polega na nacięciu osłonki przejrzystej otaczającej zarodek przed jego przeniesieniem do jamy macicy (czyli przed transferem). Celem procedury jest ułatwienie procesu wylęgania zarodka i implantacji.
Opinie na temat AH są różne, według The National Institute for Clinical Excellence (NICE) procedura nie jest zalecana ze względu na brak wyraźnych danych dotyczących wskaźnika wzrostu w ciąż, ponadto istnieje ryzyko uszkodzenia komórek zarodka.
Procedura AH może być zalecana u kobiet starszych, u których obserwuje się obecność grubszych osłonek przejrzystych, w związku z tym zabieg może w istotny sposób zwiększyć u nich szansę na ciąże (obserwacje te nie są jednak potwierdzone naukowo).

EmbryoGlue 

EmbryoGlue jest podłożem stosowanym do transferu zarodków, które zawiera wysokie stężenie hialuronianu (głównego składnika obecnego w płynie pęcherzykowym, w płynie jajowodu i macicy). Działa jak „klej” zwiększając szanse na implantację zarodka. Nie ma żadnych zagrożeń związanych ze stosowaniem EmbryoGlue, a badania Cochrana pokazują, że zastosowanie go powoduje wzrost wskaźnika urodzeń o 10%.

Endometrial scratching, czyli “kontrolowany uraz endometrium” 

Endometrial scratching ma na celu podniesienie skuteczności implantacji zarodka; to celowe i kontrolowane uszkodzenie błony śluzowej macicy (endometrium) wywołujące reakcję zapalną zwiększając teoretycznie receptywność endometrium na implantację. Biopsja endometrium przeprowadzana jest przed procedurą IVF, jest to zabieg małoinwazyjny, nie wymagający znieczulenia, z zastosowaniem specjalnego cewnika, za pomocą którego lekarz wykonuje drobne „uszkodzenia” endometrium. Obecnie prowadzone są trzy duże badania kliniczne dotyczące Endometrial scratching. Z badań przeprowadzonych wcześniej wynika, że skuteczność zabiegu jest niższa niż oczekiwano.

Diagnostyka preimplantacyjna (PGT)

PGT (obecnie PGT-A, PGT-M, PGT-SR) polega na przeprowadzeniu badań genetycznych zarodków przed ich transferem do jamy macicy celem zdiagnozowania m.in. chorób jednogenowych, aneuploidii chromosomalnych, translokacji chromosomowych. Diagnostykę przeprowadza się w 5–6 dniu rozwoju zarodka po osiągnięciu przez niego stadium blastocysty. Badania niesie ryzyko uzyskania błędnego/niejednoznacznego wyniku oraz możliwości uszkodzenia samego zarodka podczas procedury. Wskazaniem do badań mogą być między innymi niepowodzenia implantacji, nawracające poronienia, wiek kobiety powyżej 37 lat, nieprawidłowy kariotyp któregoś z rodziców, wcześniejsze urodzenie chorego dziecka/chore dziecko w rodzinie.

Reproductive immunology, czyli immunologia reprodukcyjna, diagnostyka i leczenie

Immunologia reprodukcyjna odnosi się do dziedziny medycyny, która bada interakcje (lub ich brak) między układem odpornościowym a komponentami związanymi z układem rozrodczym, takie jak tolerancja immunologiczna matki na płód lub interakcje immunologiczne bariera krew-jądro. Koncepcja ta jest wykorzystywana w celu wyjaśnienia przyczyn niepłodności, nawracających poronień i powikłań ciąży. Nie ma jednak przekonywujących dowodów, że diagnostyka taka i ewentualne leczenie ma jakiekolwiek znaczenie praktyczne. Nie powoduje to wzrostu szansy zajścia w ciążę, ale również niesie za sobą szereg wielu poważnych konsekwencji związanych z przyjmowaniem leków.

Time-lapse (EmbrioScope)

System time-lapse, dzięki wykorzystaniu techniki poklatkowej, pozwala na całodobowe precyzyjne monitorowanie rozwoju zarodka na wszystkich etapach rozwoju od momentu zapłodnienia do transferu i mrożenia. Zapewnia optymalne, stałe warunki prowadzenia hodowli, bez konieczności wyjmowania zarodków z inkubatora. System time-lapse pozwala wykluczyć nieprawidłowe zapłodnienia, a przede wszystkim wybrać do transferu najbardziej optymalny i rokujący na ciążę zarodek. Tym samym może zwiększać szanse na powodzenia procedury IVF/ICSI oraz obniżać odsetek poronień.

IMSI, czyli iniekcja morfologicznie wyselekcjonowanego plemnika

Jest metodą zapłodnienia pozaustrojowego polegającą na podaniu do cytoplazmy komórki jajowej najbardziej morfologicznie prawidłowego plemnika, ocenianego pod dużym powiększeniem (6000x). Metoda IMSI jest nieinwazyjna i nie niesie ze sobą żadnego ryzyka. Polecana przede wszystkim parom, u których kolejne próby zapłodnienia pozaustrojowego metodą ICSI zakończyły się niepowodzeniem, oraz parom z obniżonymi/nieprawidłowymi parametry nasienia. Niestety, jednak według aktualnych badań nie ma udowodnionej skuteczności stosowania tej metody, nie zwiększa ona szansy na uzyskanie ciąży.

PICSI, czyli metoda selekcji dojrzałych i prawidłowych plemników do zapłodnienia metodą ICSI 

Procedura zapłodnienia pozaustrojowego metodą PICSI to metoda, w której selekcja plemników odbywa się na podstawie ich zdolności wiązania się z kwasem hialuronowym. Pozytywna reakcja świadczy o dojrzałości plemników; tak wyselekcjonowane gamety zwiększają prawdopodobieństwo zapłodnienia komórki jajowej oraz późniejszego prawidłowego rozwoju zarodka. Metoda PICSI jest nieinwazyjna, nieobciążoną żadnym ryzykiem. Jednak, podobnie jak IMSI, również PICSI według aktualnych badań, w porównaniu do standardowej procedury ICSI, użycie techniki PICSI statystycznie nie zwiększa szansy na uzyskanie ciąży.