In vitro a naprotechnologia

Naprotechnologia to metoda postępowania i diagnostyki, która pomaga w ustaleniu przyczyny, przez którą para nie może mieć dziecka. Opiera się m.in. na diagnostyce i obserwacji wydzieliny pochwowej, choć oczywiście nie tylko. Poniżej odpowiemy, w jakich przypadkach stosuje się naprotechnologię, czym ona dokładnie jest, ocenimy jej skuteczność i wymienimy przypadki, kiedy jej stosowanie nie jest zalecane.

Naprotechnologia – nie, kiedy liczy się czas

Warto dodać, że naprotechnologia nie jest najlepszym wyborem dla par, u których liczy się czas. Płodność zdrowej kobiety do 35 roku życia utrzymuje się na poziomie 75%, z wiekiem drastycznie spada – u kobiety w wieku 40-45 nawet do 5-10%. Z każdym rokiem kobieta posiada coraz mniej komórek jajowych będących zdolnych do zapłodnienia, a na skutek chorób ich liczba może spaść poniżej ogólnych statystyk również u młodych kobiet.

Naprotechnologia zakłada ok. 24 miesiące na naukę obserwowania cykli owulacyjnych, diagnostykę, leczenie przyczynowe oraz dalsze obserwowanie cykli. Zdarza się, że dwa lata poświęcone na obserwacje owulacji są kluczowe dla możliwości uzyskania ciąży.

Obok medycyny

Naprotechnologia nie ma potwierdzonej skuteczności od strony medycznej. Żadne organizacje nie rekomendują tej metody – ani międzynarodowe, takie jak ESHRE czy ASRM, ani Polskie Towarzystwo Medycyny Rozrodu i Embriologii oraz Polskie Towarzystwo Ginekologiczne.

Niepokój środowiska medycznego budzi również fakt, że para decydująca się na skorzystanie z technik naprotechnologii trafia pod opiekę tzw. instruktorów, czyli osób, które nie posiadają nawet wykształcenia medycznego. Lekarzy zajmujących się naprotechnologią jest niewielu – w Polsce mniej niż 30, a są województwa, w których nie przyjmuje żaden lekarz zajmujący się tą techniką. Dla porównania para trafiająca do kliniki zajmującej się leczeniem niepłodności jest diagnozowana przez zespół specjalistów m.in. ginekologa-położnika, androloga, endokrynologa i embriologa. Badania wspomaga zespół laborantów, pielęgniarek, położnych, a także psycholog. Zarówno placówki medyczne, jak i specjaliści, którzy w nich pracują, podlegają kontrolom ministerialnym i międzynarodowym.

Naprotechnologia a in vitro

Można powiedzieć, że in vitro zaczyna się tam, gdzie swoje możliwości kończy naprotechnologia. Zapłodnienie metodą in vitro ma bowiem zastosowanie w sytuacji, gdy wyczerpano lub jeśli nie istnieją inne możliwości leczenia niepłodności. Pary przystępujące do in vitro mają zatem za sobą długie starania o dziecko i zostały dokładnie zdiagnozowane.

Dla kogo jest naprotechnologia?

Naprotechnologia ma swoich zwolenników głównie wśród osób, dla których ze względów religijnych bądź etycznych niedopuszczalne jest powstawanie na skutek stymulacji hormonalnej i zapłodnienia pozaustrojowego kilku zarodków oraz ich mrożenie. Cena i koszty naprotechnologii są trudne do jednoznacznego określenia, ponieważ wszystko zależy od długości obserwacji i złożoności badań. Technika sprawdzi się u młodych par starających się o dziecko, u których nie występują poważne uszkodzenia układu rozrodczego, a nasienie mężczyzny spełnia normy pozwalające na naturalne zapłodnienie.

Często zdarza się, że pary mające problem z poczęciem dziecka, dzięki obserwacji cyklu owulacyjnego, zmianie nawyków żywieniowych, wprowadzeniu technik relaksacyjnych czy zwiększeniu aktywności fizycznej, po kilku lub kilkunastu miesiącach wreszcie widzą upragnione dwie kreski na teście ciążowym. Kluczowe jest bowiem poznanie swojego organizmu i sygnałów, które wysyła.

Nie należy jednak zapominać, że spory procent wśród niepłodnych stanowią te pary, u których konieczna jest interwencja medyczna, bo bez niej nie mają one szans na biologiczne potomstwo. W ich przypadku naprotechnologia to będzie za mało. Techniki wspomaganego rozrodu, jak sama nazwa wskazuje, pomagają właśnie tam, gdzie naturalne mechanizmy zawiodły.