Podstawowym kryterium kwalifikacyjnym do uzyskania refundacji in vitro jest wiek obojga partnerów (kobiety do 42 roku życia przy wykorzystaniu własnych komórek jajowych oraz do 45 roku życia w przypadku dawstwa oocytów lub zarodka, a mężczyzny do 55 roku życia (w każdym przypadku)).

Ponadto (co zgodne jest z wymogami ustawy o leczeniu niepłodności) para musi pozostawać w związku małżeńskim lub we wspólnym pożyciu oraz mieć stwierdzoną bezwzględną przyczynę niepłodności lub historię leczenia niepłodności w okresie 12 miesięcy poprzedzających zgłoszenie do Programu (potwierdzone dokumentacją medyczną).

Kryterium wykluczającym są czynniki medyczne uniemożliwiające wykonanie procedury IVF dającej szansę na uzyskanie ciąży lub poród. Dodatkowo w przypadku korzystania z dawstwa (każdej formy dawstwa czyli dawstwa nasienia, oocytów lub zarodka) para musi uzyskać pozytywną opinię psychologa o gotowości na posiadanie niegenetycznego potomstwa.

Co istotne zostały zniesione kryteria oznaczeń hormonalnych przy kwalifikacji do Programu (obowiązujące w poprzednim programie ministerialnym oraz programach samorządowych).

Jeśli wizyta kwalifikacyjna do skorzystania refundacji in vitro jest pierwszą wizytą w klinice konieczne jest zabranie całej zgromadzonej dokumentacji medycznej (w zakresie leczenia niepłodności) oraz ostatnich wyników badań (obojga partnerów). Prosimy także nie zapomnieć zabrać ze sobą dowodów tożsamości w celu identyfikacji i założenia kartoteki Pacjenta.

Leczenie niepłodności jest leczeniem pary, także zawsze gorąco rekomendowaliśmy wizyty wspólnie z partnerem. Teraz dodatkowo kwalifikacja do Programu wymaga podpisu regulaminu przez obojga partnerów także wspólna wizyta jest najlepszym rozwiązaniem. Oczywiście w sytuacji siły wyższej i niemożności pojawienia się obydwojga partnerów w terminie wyznaczonej wizyty wszystkie kwestie medyczne (np. badania) czy formalne (podpisanie dokumentów) uzupełnimy z partnerem w osobnym terminie.

Z pewnością w okresie 12 miesięcy starań o ciąże byli Państwo prowadzeni przez lekarza ginekologa lub placówkę medyczną. Zgodnie z wymogami  prawnymi zawsze prowadzona jest dokumentacja medyczna, a Pacjent może uzyskać jej kopię. Lekarz ( placówka) mogą również wydać zaświadczenie o leczeniu niepłodności.

Nie ma takiego wymogu, że 12 miesięcy starań musi być zrealizowane w okresie ściśle poprzedzającym przystąpienie do Programu. Jak również nie ma wskazania, aby 12 miesięcy leczenia było realizowane w sposób ciągły (bez przerw). Także cała historia leczenia ma znaczenie i tak ten wymóg powinien być interpretowany.

Podstawowym wymogiem jest posiadanie ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce przez obydwojga Partnerów, które będzie ważne w trakcie całego okresu korzystania Pacjentów z Programu Refundacji In Vitro. Pacjenci nie muszą mieszkać na stałe w Polsce jak również nie muszą być polskimi obywatelami.

Program refundacji in vitro daje Pacjentom ogromne wsparcie w finansowaniu leczenia i pokrywa całość kosztów leczenia od momentu kwalifikacji do procedury zapłodnienia pozaustrojowego lub transferu zarodka do wizyt potwierdzających uzyskanie ciąży. Bezpłatne są:

• wizyty (kwalifikacyjne, w trakcie stymulacji czy przygotowania do transferu zarodka jak również wizyty potwierdzające ciążę),

• badania (wymagane przez Rozporządzenie Ministra Zdrowia do kwalifikacji Pacjentów do procedury, oznaczenia hormonalne w trakcie stymulacji czy przygotowania do transferu oraz pakiet badań anestezjologicznych przed punkcją, badania beta-HCG po transferach zarodków),

• wszystkie procedury laboratoryjne (wraz z technikami dodatkowymi jeśli ich zastosowanie jest uzasadnione i rekomendowane w sytuacji klinicznej Pacjentów, i tak przykładowo TFP Fertility Macierzyństwo każdy zabieg embriotransferu realizuje z dodatkowym medium EmbryoGlue, którego zastosowanie jest zalecane przez najnowsze rekomendacje ESHRE)

• mrożenie oraz przechowywanie zarodków w trakcie trwania Programu (do 31.12.2028, po tej dacie Pacjenci będą opłacali przechowywanie zarodków we własnym zakresie do momentu ich wykorzystania lub zrzeczenia się ich do anonimowego dawstwa jeśli taka będzie ich wspólna wola)

Cykl leczenia kończy się po wykorzystaniu wszystkich zarodków pochodzących z danego cyklu leczenia (lub wszystkich prawidłowych genetycznie zarodków w przypadku wykonywania diagnostyki przedimplantacyjnej w tym cyklu leczenia).

Wymogiem Programu refundacji in vitro jest wykorzystanie wszystkich (prawidłowych) zarodków przed przystąpieniem do kolejnego cyklu leczenia.

W takiej sytuacji zamrozimy na swój koszt oocyty oraz dokonamy ich rozmrożenia do zapłodnienia (po pozyskaniu nasienia do zapłodnienia od partnera). Dla Pacjentów będzie to nadal jeden cykl leczenia (tylko realizowany w dwóch etapach). Nie ma konieczności w takiej sytuacji wybierania dawcy.

Transfer zarodków powstałych przed wejściem w życie Programu nie jest liczony jako cykl, nie zmniejsza więc przysługującej parze w ramach Programu ilości 6 cykli zindywidualizowanej procedury medycznie wspomaganej prokreacji.

Badania do transferu zarodków sprzed Programu nie są niestety objęte refundacją.

Ministerstwo Zdrowia potwierdziło pisemnie możliwość wykonywania  przedimplantacyjnej diagnostyki genetycznej zarodków do cykli refundowanych. Sama diagnostyka nie jest procedurą refundowaną i pozostaje odpłatna przez Pacjentów na zasadach komercyjnych.

Ustawa o refundacji leków została znowelizowana od 1 lipca 2024 r. i dostosowana do założeń  Programu w tym zakresie. Pacjentom przysługuje więc refundacja leków do czterech cykli leczenia z zastosowaniem limitu wieku, ale zniesione zostały poprzednie kryteria oznaczeń hormonalnych. Refundacja przysługuje bez względu na ilość cykli refundacyjnych wykorzystanych wcześniej.

Przechowywanie zarodków jest refundowane do końca trwania tego programu czyli do 31 grudnia 2028 r.. Po tym terminie przechowywanie zarodków Pacjenci opłacają we własnym zakresie.

Tak, parze która kwalifikuje się do adopcji zarodka przysługuje 6 cykli refundowanych. Ograniczenia ilości cykli obowiązują tylko przy wykorzystaniu oocytów własnych (do czterech cykli przy właściwej odpowiedzi na stymulację jajeczkowania) oraz wykorzystaniu dawstwa oocytów (maksymalnie dwa cykle leczenia).

Lekarz przed każdym nowym cyklem leczenia musi zakwalifikować Pacjenta medycznie do procedury jak również potwierdzić spełnienie kryteriów kwalifikacyjnych do Programu (np. czy Pacjentka w międzyczasie nie przekroczyła limitu wieku). Praktycznie więc zawsze odbywa się wizyta, na której lekarz kwalifikuje Pacjenta do przystąpienia do procedury (m.in. na podstawie wyników badań) w ramach lub bez refundacji i ustala konkretny plan i przebieg  leczenia.

Program refunduje zabezpieczenie płodności na przyszłość u pacjentów onkologicznych, którzy na skutek terapii mogą doświadczyć istotnego upośledzenia płodności. U kobiet będzie to mrożenie komórek jajowych, a u mężczyzn mrożenie nasienia.

Jedynym kryterium kwalifikacyjnym jest wiek (w dniu zgłoszenia/pierwszej wizyty w klinice) – dla kobiety od okresu dojrzewania do 40. roku życia, dla mężczyzny od okresu dojrzewania do 45. roku życia.

Każda para ma prawo do 6 cykli leczenia w tym:

• Maksymalnie 4 cykli zapłodnienia z wykorzystaniem własnych komórek jajowych (nasienie własne lub dawcy)

• Maksymalnie 2 cykle zapłodnienia z wykorzystaniem komórek jajowych dawczyni

• Maksymalnie 6 cykli z dawstwem zarodka